ni Mary Gigi Constantino
(English version: The Last Migration)

Mas maginaw kaysa rati ang madaling araw at nasa hangin ang amoy ng ulan. Sumiksik si Marga sa kanyang sulok sa jeepney at hinatak ang pandong upang matakpan ang kanyang mukha. Sumandal siya at pumikit, sinusubukang ‘di makinig sa daldalan ng mga pasaherong kaharap. Nais niya sanang makaidlip bago pumasok sa trabaho pero napakaingay ng mga marites. Pinagtatalunan nila ang butanding sa palabas ng KMJS kagabi. Peke yun, pilit ng isa. Di alam ni Marga kung sinong papaniwalaan, at wala rin siyang pake.
Nangatal siya nang rumagasa ang hangin mula sa bintana. Harurot ang jeepney. Madalas ganito sila kapag walang gaanong tao o ibang sasakyan sa kalsada. Hindi pa sumisikat ang araw, at sira ang ilang ilaw ng mga poste. Unti-unti siyang nakaidlip. Nilunod ng ugong ng makina ang mga boses ng iba, hanggang parang mga lamok na lang sila sa kanyang tainga. Inaantok din ang tsuper, kaya naisipan niyang gisingin ang sarili at magpatugtog ng radyo nang napakalakas.
“PARO PARO G PARO PARO G—”
Punyeta.
Continue reading

